تعیین نقاط مناسب تغذیۀ مصنوعی با استفاده از مدل های بولین و فازی (مطالعه موردی: آبخوان سفیددشت)

برداشت بی رویۀ منابع آب زیرزمینی در استان چهار محال و بختیاری منجر به ممنوعه اعلام شدن برخی از دشت های این استان شده است که آبخوان سفیددشت از جملۀ آن هاست. تغذیۀ مصنوعی می تواند به عنوان راهکاری مؤثر برای افزایش سطح آب زیرزمینی و حل بحران آب زیرزمینی در این استان باشد. مهم ترین گام برای انجام موفق تغذیۀ مصنوعی، مکان یابی مناطق مناسب برای تغذیۀ مصنوعی است. در این پژوهش، به منظور مکان یابی مناطق مستعد تغذیۀ مصنوعی در آبخوان سفیددشت، فاکتورهای شیب، نفوذپذیری سطحی، ضخامت آبرفت، کیفیت آبرفت و کاربری اراضی مورد بررسی قرار گرفتند و نقشه های مربوط به هر یک از این فاکتورها در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه شدند. به منظور تلفیق فاکتورهای مؤثر در تغذیۀ مصنوعی از دو مدل منطق بولین و منطق فازی استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بر اساس منطق بولین، 43/1% درصد و بر اساس منطق فازی، 97/9% درصد از اراضی سفیددشت مناسب تغذیۀ مصنوعی هستند که با اعمال لایۀ کاربری اراضی، این مقادیر برای مدل های منطق بولین و منطق فازی به ترتیب به 92/0% و 12/4% کاهش یافت؛ بنابراین کاربری اراضی در این دشت، عاملی محدودکننده برای تغذیۀ مصنوعی است.